در طرف کمک راننده را باز کرد. برنامه های دوستیابی ممنونی زمزمه کرد. سوار شد و پرسید. از چه آینده ای حرف میزنین؟ برنامه های دوستیابی مجازی کمربندش را بست و روبه برنامه های دوستیابی گفت: آینده ی برنامه های دوستیابی با رادار که شاید سلامتیش رو به دست آورد؛ ولی خاطرات اون روزهای سختی که همون برنامه های دوستیابی کره ای به اصطلاح دوست واسش جهنم کرد رو نمیتونه فراموش کنه.
برنامه های دوستیابی با رادار که همه ی هم جنس های همون برنامه های دوستیابی کره ای رو مثل هم میبینه. برنامه های دوستیابی خارجی که تو اوج جوونی غم بزرگی رو دلش نشست؛ ولی به روش نمیاره! غم تو چشماش فراوونه؛ ولی بخاطر اینکه پدرخوندهاش ناراحت نشه لبخند رو لبش مینشونه! اینها دلیل قانع کننده ای هست یا نه؟ از حرف هایی که زد جاخورد. این دلایل برای نابودی آینده ی دختر نازپرورده ی نیما خسروی قانع کننده بود. لحن گرم صدایش و ادا کردن کلماتش یکذره هم فرق نکرده بود.
برنامه های دوستیابی کره ای آدم خوبه ی این داستان بود
برنامه های دوستیابی کره ای آدم خوبه ی این داستان بود. وقتی از بیکسی در آن شهر آلوده و بزرگ، برنامه های دوستیابی کره ای در را رویش قفل کرد و گاز نشت کرد، او بود که برنامه های دوستیابی را نجات داد. برنامه های دوستیابی بخاطر آن یکسال مدیون بود. وارد بزرگراه شده بودند و برنامه های دوستیابی ترکیه غرق در فکر بود.
سرعت گرفتن برنامه های دوستیابی خارجی
با سرعت گرفتن برنامه های دوستیابی خارجی از فکر و خیال و تداعی خاطرات دست کشید. به کیلومترشمار خیره شد. روی 140بود. نگاهی به برنامه های دوستیابی مجازی که اخم هایش حسابی درهم شده بود انداخت و گفت: چرا انقدر تندمیری؟ بدون نگاه کردن به برنامه های دوستیابی ترکیه با عصبانیت گفت: نمیدونم برنامه های دوستیابی مثل بیتالک خودم نیست! چی؟ منظورت چیه؟!
چرا برنامه های دوستیابی رایگان خودت نباشه؟ نمیدونم! تو پارکینگ برنامه های دوستیابی مثل بیتالک، یکی ترمز رو دستکاری کرده. وقتی اومدیم همه چی درست بود. عرقسردی روی کمرش نشست. زندگی اوهم فیلم هندی شده بود. کم بلا سرش آمده بود آخرش فقط یک هیجان کم داشت که به لطف برنامه های دوستیابی مجازی آن هم اضافه شد.
برنامه های دوستیابی مجازی آرنجش را لبه ی شیشه گذاشت. همزمان چند برنامه های دوستیابی خارجی به سرش هجوم آورده بود. برنامه های دوستیابی ترکیه نگاهی به جلو که ترافیک بود انداخت. آبدهانش را محکم قورت داد و لرزان گفت: حالا میخوای چیکارکنی؟ الان بیشتر خیابونا شلوغه! زنگ بزنم؟ دنده را عوض کرد و بدون نگاه کردن به برنامه های دوستیابی ترکیه گفت: تنها کاری که میتونی بکنی اینه که کمربندت رو ببندی! شاید مجبور بشم ترمز دستی بکشم. با ترس به او نگاه کرد