-نمیدونم! همونطور که سمت سالن میرفتم گوشی رو، روی بلندگو گذاشتم و چرندیات ثبت نام سایت همسریابی مذهبی رو گوش دادم. -سروش نگاه از من گفتن ها! به چیزی مراجعه کن اگه حس میکنی یکی دنبالته. ثبت نام سایت همسریابی طوبی رو، روی مبل پرت کردم، گوشی رو هم روی میز روبه روی مبل. باید برم یعنی؟
-ثبت نام سایت همسریابی مذهبی نمیخوام
-ثبت نام سایت همسریابی مذهبی نمیخوام واسه ثبت نام سایت همسریابی طوبی دردسر درست کنم. -تو نری دردسر میشه. -من حتی شاهد این نبودم که کسی دنبالم بیاد. -وات دا هِل؟! تو حالت خوبه؟ -چطور؟ -داری مفت میگی آخه! -خب ثبت نام سایت همسریابی مذهبی من دوست ندارم برم کالنتری بعد ضایع بشم. ثبت نام در سایت همسریابی طوبی دادش توی فضا پیچید: -چرا نظر بقیه اینقدر واسهت مهمه؟ نظر بقیه واسه م مهمه؟ شاید! اما ثبت نام سایت همسریابی طوبی هم مطمئن نیستم. کالفه دستی به موهای پرکالغیم کشیدم، تنها راهحلی که واسه خارج شدن از این موضوع نحس داشتم این بود که موهام رو از ریشه بِکَنم؛ بلکه عصبانیتم خاموش بشه.
ثبت نام رایگان در سایت همسریابی طوبی تیک تاک ساعت با ثبت نام رایگان در سایت همسریابی طوبی ثبت نام در سایت همسریابی طوبی پشت گوشی مخلوط شد: -بگو چی بپوشم؟
ثبت نام سایت همسریابی مذهبی پیش قدم
که ثبت نام سایت همسریابی مذهبی پیش قدم شد: -کاری نداری من برم ادامه ترجمه کوفتی مقاله؟ -نه، موفق باشی! -مرسی، فعالً. -یاعلی! ثبت نام رایگان در سایت همسریابی طوبی بوق گوشی داخل مغزم اکو شد، سه بار این صدا رو شنیدم تا قطع شد.
ثبت نام در سایت همسریابی طوبی قدم های اون شخص توی ذهنم حک شده بود و به روانم کارد میکشید. دوست ندارم بهش فکر کنم اما دوست نداشتن کافی نیست. عصبی از مغز خوددرگیرم دستم رو دراز کردم تا بالشی که روی زمین افتاده بود بردارم؛ اما آرنجم به شیشه ی اون میز لعنتی خورد. آهم بلند شد و لعنتی ای نجوا کردم. آرنجم سرخ شده بود و درد عمیقی توی استخونم داشتم. سعی کردم تکونش بدم؛ اما از درد فقط تونستم کمی خمش کنم. نالیدم و چشم هام رو با نفرت دوختم به میز. خواستم لگد بهش بزنم؛ اما با فکر اینکه استخون پام بشکنه، منصرف شدم. دستم رو آروم باال آوردم، امواج درد توی استخون هام جریان پیدا کردن و باعث شدن چهره م جمع بشم. اصالً بیخیال بالشی که میخواستم پشت کمرم بذارم. ثبت نام در سایت همسریابی طوبی لپتاپم من رو متعجب کرد